Ujęcie wody dla miasta Krosna zostało zlokalizowane we wsi Szczepańcowa, na rzece Jasiołka. Jest najstarszym ujęciem, które funkcjonuje do dnia dzisiejszego.
Projekt techniczny ujęcia wraz z magistralą przesyłową Szczepańcowa - Krosno został opracowany przez profesorów Politechnik Lwowskiej i Warszawskiej, Wóycickiego i Pomianowskiego. Projekt ten decyzją Wojewody Lwowskiego z dnia 26 lipca 1937 znak: L.K.B. 93/8/20 został zatwierdzony do realizacji.
Inwestorem budowy wodociągu dla Krosna był Zarząd miasta Krosna oraz Ministerstwo Spraw Wojskowych - Departament Budownictwa.
Generalnym wykonawcą została firma Łempicki i Spółka ze Lwowa, która wykonała całe zadanie inwestycyjne w latach 1937 - 1938. Wszystkie roboty wykonywane były ręcznie przy wykorzystaniu wozów konnych jako środków transportu. Wybudowane ujęcie składało się z jazu spiętrzającego wodę wraz z komorą wlotową do rurociągu betonowego o średnicy 600 mm, długości 375 m odprowadzającego wodę do tzw. odmulnika, a następnie na sztuczny staw infiltracyjny o długości 300 m, szerokości 12 m i głębokości 2,0 m.
Woda po przefiltrowaniu przez naturalne złoże piaskowo -żwirowe ujmowana została przez system ciągów drenażowych do studni zbiorczej. Ze studni zbiorczej lewarem doprowadzona do stacji hydroforowej skąd rurociągiem tłocznym o średnicy 250 mm, długości 5.879 m dostarczona została do miasta Krosna, w tym do obiektów lotniska.
Dezynfekcji wody wówczas nie stosowano, jedynie studnia zbiorcza była dwa razy w roku chlorowana. Produkcja wody wynosiła 200 m3 dobę.
W tym czasie pozwolenie wodno - prawne zezwalało na pobór 50 litrów/ sekundę tj. 4.320 m3 dobę. W wyniku rozwoju mieszkalnictwa i przemysłu po 1945 r. nastąpiło zwiększone zapotrzebowanie na wodę, co spowodowało konieczność rozbudowy urządzeń stacji uzdatniania. W latach 1945 - 1946 wybudowano drugi staw infiltracyjny z drenażem, w latach kolejnych powstały jeszcze dwa stawy infiltracyjne. Wybudowano również chlorownię do ciągłej dezynfekcji wody. Z uwagi na całkowite zamulenie dróg filtracyjnych w naturalnych złożach filtracyjnych, oraz drenaży ujmujących wodę do studni wstępnych, w 1965 roku wybudowano pierwszy filtr powolny, a w latach 1968 i 1985 wybudowano kolejne filtry.
